نور مهتاب،داستان یک زندگی

"نور مهتاب-Moonlight" یکی از معدود فیلم های قابل تقدیر و بسیار تاثیرگذار فصل جوایز امسال است،با داستانی ساده اما سبکی مخصوص و دلنشین. "بری جنکینز" کارگردان جوان آفریقایی-امریکایی توانسته همانند یک نویسنده چیره دست وقایع زندگی یک انسان را به شکلی بسیار قدرتمند و قابل لمس به بیننده ارائه کند.

فیلم سه بخش از زندگی شخصیت اصلی را روایت می کند،شخصیتی که از ابتدای فیلم شاهد طرد شدن او از سمت جامعه به دلایل نژادی،جنسیتی و... هستیم،روند فیلم همانند یک سمفونی در موومان اول به آرامی آغاز شده و همراه به چالش های روبه روی شخصیت در بخش دوم شدت گرفته و پایانی آرام اما مه گرفته را برای بیننده ترسیم می کند.

شاید بتوان "Moonlight" را یک درام خالص تلقی کرد،"Moonlight" یک ناتورالیسم سفت و سخت اجتماعی به دور از نمادگرایی،ایده آل گرایی و احساسات گرایی های مرسومی است که امروزه به خصوص در سینمای ایران شاهد آن هستیم."جنکینز" توانسته یک اثر خارق العاده را از یک زندگی نه ساده بلکه معمول خلق کند.

بعد از کارگردانی باید به تیم بازی گری این اثر اشاره کرد که واقعا توانسته به گونه ای ملموس شخصیت ها را واقعیت بخشد،به عنوان نمونه با توجه به زمان کمی که "ماهرشالا علی" در این اثر حضور دارد،اما به خوبی توانسته وارد لایه های عمیق شخصیت خود شود و بازی ماندگار و طبیعی را به بیننده ارائه دهد.فیلمنامه اثر هم به خوبی یک رمان به سبک ناتورالیسم است که دیدن جزئیات و دقت های میلیمتری در آن واقعا لذت بخش است.

در انتها باید اعتراف کرد که "جنکینز" توانسته همانند نویسنده بزرگ قرن 19 "امیل زولا" اثری پر احساس،دقیق و به یاد ماندنی را خلق کند،"Moonlight" داستان به حاشیه رانده شدن یک انسان به دلیل قبول نکردن او توسط جامعه است،انسانی که شاید در ظاهر و پوسته خود سالم و محکم جلوه کند اما در درون نیاز او به دوباره زندگی کردن یک خاطره کوچک یا باز کردن دریچه افکار برای فردی که او را درک می کند،در حال تخریب اوست،"Moonlight" دعوت به ترحم نمی کند،بلکه فقط روایت می کند،تصمیم با بیننده است که فکر کند...

نویسنده : سهند نژاد حسینی

اختصاصی فیلمبازان