کشتی گیر؛ قصه ای به سبک "آرنوفسکی"

صحبت از سینمای کارگردانی مانند "درن آرنوفسکی" همیشه برای طرفداران سینما به خصوص طرفداران خود "آرنوفسکی" کاری لذت بخش بوده،زیرا "آرنوفسکی" سینما را در عین یک سرگرمی به مرحله ای جدید تر و جذاب تر می برد،دنیا هایی که "آرنوفسکی" برای بیننده خلق می کند با ترکیبی اسرار آمیز از رنگ و لعابی مبهوت کننده و چاشنی هایی تلخ از واقعیت، مخاطب را از دنیای خودش جدا کرده و اینجاست که "آرنوفسکی" جادوی خود را عملی کرده و سخن نهایی خود را با او می زند،سخنی که در بیشتر مواقع تلخ اما غیر قابل انکار است.

از آغاز کار "آرنوفسکی" تا به امروز،هنر هفتم و طرفداران آن به شدت برای به وجود آوردن آثاری خارق العاده به این کارگردان مدیون هستند،از روایت تلخ و بدون تعارف او از درد های جامعه مدرن در "مرثیه ای برای یک رویا" تا روایت سورئال،عجیب اما محسور کننده او از معنای عشق در "سرچشمه-The Fountain" تا پیچش عظیم واقعیت در "قوی سیاه" تا نقل افول،خیزش و باز هم افول یک قهرمان در فیلم "کشتی گیر" ،آرنوفسکی همیشه در ابتدا سعی در جذب تماشاگر و در ادامه سعی برای درد دلی صادقانه با او را در قالب پرده نقره ای داشته،درد دلی از جنس اجتماع،از جنس عشق،از جنس درد.

سینمای "آرنوفسکی" سینمایی غنی از معانی و تکنیک است،سینمایی که در آن کارگردان از پشت دوربین و با استفاده از جسم قابل لمس شخصیت هایش ،سعی در سخن گفتن با بیننده را دارد،و او این کار را در فیلم زیبای "کشتی گیر-The Wrestler 2008" به خوبی انجام داد.

داستان در مورد کشتی گیر کهنه کاریست که فقط در زندگی اش همین کار را به خوبی می تواند انجام دهد و  پیروز شود و در بقیه زمینه های زندگی اش یک شکسته خورده ی تمام عیار است،"کشتی گیر" روایت تلخی از دست و پا زدن انسان برای رسیدن به اهدافش،برای رسیدن به بزرگی و قربانی کردن خیلی از داشته هایش در این راه است.در این فیلم ما با یک قهرمان رو به رو هستیم،اما نه قهرمان در قالب یک تخیل،بلکه یک قهرمان قابل لمس،یک قهرمان در قالب سخت و در عین حال شکننده واقعیت،فردی که کمرش زیر فشار خم شده و بله،برخی از شکست هایش هم تقصیر خودش است،اما "آرنوفسکی" این قهرمان را خلق نکرده تا بیننده از آن الگو ساخته و پوستر او را به دیوار بچسباند بلکه او این قهرمان را نشان می دهد تا در پس شخصیت او چهره واقعی زندگی را با تمامی زشتی ها و زیبایی هایش به تصویر بکشد،پس شخصیت داستان یک قهرمان تاریخ مصرف گذشته است،

"آرنوفسکی" هرچه در داستان پیشتر میرود مردی را به تصویر می کشد که بیننده زخم های جسمی و روحی او را لمس می کند،و شاهد سقوط و افول او از نزدیک است و می خواهد تا به او کمک کند اما کاری از دستش بر نمی آید،و تراژدی داستان همینجاست که بیننده سقوط تدریجی این مرد را می بیند اما کاری از او ساخته نیست،واقعیتی تلخ و عریان که "آرنوفسکی" آن را استعاره ای از زندگی روزمره ما ساخته است.داستان این فیلم بیننده های کتاب خوان را هم ممکن است به یاد کتاب "افسانه سیزف" آلبر کامو بیاندازد،زیرا تلاش شخصیت اصلی این داستان و مشکلاتش بسیار مشابه "سیزف" است.

از نظر تکنیکی و کارگردانی نیازی به توضیح نیست زیرا همه از استعداد "آرنوفسکی" با خبر هستند،اما نمی توان بازی فوق العاده "میکی رورکی" را در نقش "رَم" نادیده گرفت،ایفای نقشی که برای این بازیگر نامزدی اسکار را به همراه آورد،اما جدا از این موضوع شباهت شخصیت داستان به زندگی واقعی "میکی رورکی" است که شاید توانسته موجب شود که او این نقش را به این زیبایی جان ببخشد.

در انتها باید گفت که "کشتی گیر" همان "افسانه سیزف" مدرن است،تلاش های بی وقفه انسان برای پیشرفتن در زندگی و بهتر کردن آن و شکست های کوچک و بزرگ او در این راه،"کشتی گیر" فیلم تلخیست،فیلمی به تلخی واقعیت و به سبک خالص "آرنوفسکی".

نویسنده : سهند نژاد حسینی

اختصاصی فیلمبازان