اسپیلبرگ،کارگردان بزرگ دوست داشتنی

شاید زمانی که بحث در مورد کارگردان خارجی در میان سینما دوستان ایرانی به میان بیاید نام "استیون اسپیلبرگ" آشنا ترین نام باشد،البته این موضوع فقط به ایران ختم نمیشود بلکه "اسپیلبرگ" در تمامی دنیا نامی آشناست و دلیل این شهرت هم خیلی ساده است،او یک کارگردان دوست داشتنی است،با نگاهی اجمالی به کارنامه او میتوان شاهد این بود که تعداد زیادی از آثار شاخص سینمای مدرن آمریکا در آن خود نمایی می کنند،و نکته جالب اینجاست که تقریبا تمامی ژانرها را نیز می توان در کارنامه او دید،او با ساخت فیلم "Jaws 1975" موجب شد که بینندگان پس از دیدن فیلم از شنا کردن در دریا واهمه داشته باشند،او با ساخت مجموعه فیلم های "Indiana Jones" در ده 80 نسل های آن زمان و بعد از آن را تا به همین امروز به وجد آورد و با ساخت "فهرست شیندلر" یک جهان را در بهت و غم فرو برد و دیگر آثار او که نیازی به معرفی یا گفته گو ندارد زیرا به اندازی کافی در تمامی محفل های سینمایی از آن ها صحبت شده است،اما کاملا مشخص است که ساخت فیلم هایی با محوریت لبخند نشاندن روی لب کودکان برای " اسپیلبرگ" همیشه جالب بوده،علاقه ای که منجر به ساخت آثاری زیبا و دلچسب شده همانند "ET 1983"،" The Adventures Of TINTIN 2011" و جدید ترین اثر او به نام "BFG(big friendly giant)".

داستان این فیلم همانند خیلی از داستان های کودکان شخصیت های مثبت و منفی مشخص و قهرمان کم سن و سالی را به نمایش می گذارد که دختری به اسم "سوفی" است،"سوفی" که در یک پرورشگاه زندگی می کند در یک شب با غول بزرگی برخورد می کند که بعد از آن زندگی هر دو آن ها دچار تغییری بزرگ و ماجراجویی هایی عظیم می شود.خط داستانی این فیلم کاملا سر راست و ساده است و چیز خاصی در آن وجود ندارد،به خصوص که دیالوگ های ردوبدل شده بین "سوفی" و "غول بزرگ مهربان" گاهی نه تنها برای بزرگسالان شاید حتی برای مخاطبان نوجوان هم کمی خسته کننده باشد،اما بحث روی مسئله محتوایی یک فیلم و این که دیالوگ ها و رفتار شخصیت ها چه معنا و مفهوم خاصی دارند کاملا بیهوده است،زیرا فیلمی که برای نسل کودک و نوجوان ساخته می شود همین که داستانی ساده و پند دهنده داشته باشد کافی است کاری که "BFG" آن را انجام داده،اما نکته ای که این انیمیشن را از دیگر انمیشن ها جدا می کند کارگردانی "اسپیلبرگ" و جادوی موسیقی یار و یاور همیشگی او "جان ویلیامز" است که رنگ و رویی کاملا سحرآمیز را به فضای فیلم میبخشد.

با توجه به تجربه بالای "اسپیلبرگ" استفاده او از جلوه های ویژه دقیقا به اندازه ایست که تصاویری جادویی و و ساده اما زیبا را خلق می کند در حالی که می توانست در خلق اینچنین تصاویری زیاده روی کند،دنیایی که "اسپیلبرگ" آن را خلق کرده سرشار از رنگ و نور و جادوست و این جادو با موسیقی خارق العاده "جان ویلیامز" خیلی راحت بیننده را محسور خود می کند.

ولی فروش کم و خبر ساز نشدن این فیلم باعث شده که بینندگان عامی نسبت به دیدن آن دلسرد شوند،بله شاید این طور به نظر بیاید که "BFG" نسبت به استاندارد های بالایی که فیلم های امروزی در زمینه داستان و هیجان و دیگر المان ها قرار داده اند از خود ضعف نشان داده اما این فیلم برای دوست داران این کارگردان بزرگ که خیلی ها معتقدند از سال ها پیش در حال افول است فرصتی باشد تا امضای او را در این فیلم شاهد باشند،امضایی که در گذشته منجر به پدید آمدن بزرگترین خاطرات فیلمبازان در عرصه سینما شده است.

در انتها باید گفت که "BFG" در مقایسه با دیگر فیلم های سالیان اخیر اثری روی خط استاندارد و نه بیشتر است،چیزی که با دیدن نام "اسپیلبرگ،جان ویلیامز،دیزنی" از آن انتظار نمی رفت،اما همچنان باید به این موضوع توجه داشت که "اسپیلبرگ" بار دیگر جهانی جادویی را خلق کرده که هیچ نقصی ندارد و بازی رنگ ها و تصاویر در آن بیننده را جادو می کند،پس برای دیدن این فیلم باید از دیدگاه یک کودک به آن نگاه کرد و آن زمان است که جادوی اصلی رخ  میدهد.

سهند نژاد حسینی

اختصاصی فیلمبازان