451 درجه فارنهایت،گرمای نگاه "تروفو"

"فرانسوا تروفو" را می توان یک کارگردان افسانه ای و یکی از سردمداران موج نوی سینمای فرانسه و جهان دانست،آثار او چه در زمینه نثر و چه در زمینه سینما در زمان خودش بسیار زیرکانه و پر مغز و در نسل های بعد از او گنجینه ای از ایده و نو آوری برای فیلمسازان بوده و خواهد بود.همانند همه کارگردانان بزرگ،آثار او برای دوستداران سینما تا حدود زیادی شناخته شده است،آثاری که در آن به دغدغه های ساده و در عین حال پیچیده انسان فانی می پردازد،او در فیلم هایش نگاهی ساده اما جذاب به مفهوم زندگی و انسان دارد،فیلم های او به سادگی هرچه تمام تر به زندگی میپردازد،مفهومی که از هر زاویه ای به آن بنگریم  پیچیدگی های زیادی  برای پیشنهاد به ما دارد، و جذابیت فیلم های "تروفو" نشان دادن این پیچیدگی از یک قاب زیبا،ساده و قابل درک است.

یکی از آثار دلنشین او که به اندازه یک شیرکاکائو داغ در دل زمستان لذت بخش است فیلم "Fahrenheit 451" که در سال 1966 اکران شد،در این فیلم "تروفو" بیننده را به آینده ای دور می برد،آینده ای که در آن داشتن و خواندن کتاب جرمی سنگین است،بله "451 درجه فارنهایت" دمایی است که کاغذ در آن می سوزد،کاری که "مونتاگ" شخصیت اصلی داستان که یک آتشنشان است به آن می پردازد.

در نظر "تروفو" آینده ای که در آن بشر از ریشه های اصلی خود فاصله می گیرد خیلی دور است اما اگر او زنده بود میتوانست شاهد این واقعیت تلخ باشد که این آینده نه تنها دور نیست بلکه خیلی از ما در همین آینده در حال زندگی هستیم،زندگی که در آن انسان برده تبلیغات رنگارنگ پوچ،بی هدفی و بی احساسی نسبت به هم نوع خود شده است،انسانی که تبلیغات خوش آب و رنگ در رسانه ها او را از واقعیت زندگی دور کرده،و از آنجایی که واقعیت را فراموش کرده دچار بی هدفی شده و همین بی هدفی احساسات او را کم رنگ کرده.

با این حال از آنجایی که "تروفو" همیشه در فیلم هایش به روح واقعی و پاک بشر اعتقاد دارد روزنه ای از امید را در فیلم به روی تماشاگر باز می کند،روزنه ای که از آن نور گرم و روشن انسانیت به فضای سرد فیلم می تابد.این فیلم شاید هشداری از طرف ذهن زیبای "تروفو" به نسل های آینده یعنی ماست،هشداری که در آن گوشزد میکند که اگر از فرهنگ و ریشه انسانیت دور شویم چه زندگی سرد و تلخی روبه رویمان قرار خواهد گرفت. 

**سهند نژاد حسینی**